Wetenschap en Kunst

in dit jaar 2023 kwamen twee belangrijke denkers bij elkaar. Het werk van Stephan Strasser en het werk van Frans Coppelmans.

Heel lang heb ik gezocht naar de plaats van "Een Andere Wiskunde" van Frans Coppelmans, totdat dit jaar na een discussie over filosofie waaraan mijn goede vrienden Chris van der Linden en Frans Duijf hun bijdragen leverden, de naam Strasser op tafel kwam. Stephan Strasser doceerde aan de toen nog geheten Katholieke Universiteit Nijmegen waar ik de studie psychologie volgde. En in de jaren 70 van de vorige eeuw kregen wij les van hem over zijn boek "Fenomenologie en Empirische Menskunde". En in dat boek werd gewag gemaakt van oerevidenties en dat die beperkt in aantal waren.

   In diezelfde tijd had ik contact met beeldend kunstenaar Frans Coppelmans en uit die samenwerking ontstond "Een Andere Wiskunde" en in die wiskunde was ook sprake van een beperking, een beperkt aantal basisstructuren. Coppelmans hanteerde het begrip oerbeeld. Ik heb toen een gesprek met Strasser aangevraagd maar we konden toen de brug tussen zijn werk en dat van Coppelmans nog niet slaan.

   Dit jaar lukte dat ineens wel, alle stukjes vielen in elkaar, een waar Pinkstergevoel. Strasser beschrijft in zijn werk de overgang van Inhoud naar Vorm. En aan die vorm kant is er sprake van oerevidenties die ook nog eens beperkt in aantal zijn. De wiskunde van Frans Coppelmans bewijst formeel dat dit zo is en levert daarmee de middelen om weer terug te keren naar de inhoud. De middelen die Frans Coppelmans levert zijn de grond waar we nu op kunnen staan om terug te keren naar de wereld van de inhoud en haar problemen. Het is een nieuwe wetenschappelijke basis.

 Strasser kondigt een nieuwe tijd aan en Coppelmans levert de middelen voor die nieuwe tijd. En naarmate wij als mensheid in staat zijn die verbinding terug te leggen naar de inhoud, uitgaande van die nieuwe basis, krijgt die basis ook in toenemende mate geloofwaardigheid.

 Strasser had als ondertitel van zijn boek: een bijdrage aan een nieuwe wetenschappelijkheid, en dat ontdekte ik dit jaar pas, vandaar dat mijn boek de titel draagt:

Een nieuw ideaal van wetenschappelijkheid en menselijkheid.

   Wetenschap alleen is niet meer genoeg. We zien tegenwoordig voldoende voorbeelden waarin wetenschap misbruikt wordt en zelfs tegen mensen wordt ingezet. De regering baseert bijvoorbeeld haar stikstof beleid op geheime stikstofmodellen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Wetenschap moet het welzijn van mensen dienen en niet haar ondergang. Volstrekte openbaarheid is hier uitgangspunt ook in medisch onderzoek met muggen.

   Dit boek valt samen met het 100 jarig bestaan van de Universiteit van Nijmegen, nu onder de naam Radboud universiteit.

   Ik hoop van harte dat dit nieuwe ideaal van wetenschappelijkheid en menselijkheid in de toekomst gerealiseerd gaat worden, het is een stevige basis waarop wij als mensen kunnen staan en van waaruit wij ook de voorliggende problemen kunnen gaan aanpakken. 

   Het is mijns inziens ook de basis voor de Radboud Universiteit om als naam in de wereld zichtbaar te worden.

Behouden vaart!

Jan Sterenborg

Het Boekje is via de internet winkels te bestellen onder de titel: Een nieuw ideaal van Wetenschappelijkheid en Menselijkheid

Een Andere Wiskunde is op deze site beschikbaar. Klik hier

Een uittreksel en het hele boek staan hieronder: